با توجه به اینکه در تجارت الکترونیکی مشتری بدون حضور در محل همه فرایندهای مراوده و معامله تجاری را انجام می‌دهد، چالش جدیدی در این عرصه برای فروشندگان چه در سطح خرده فروشی و چه در سطح عمده فروشی به وجود آمده است. توسعه تجارت الکترونیکی در کشور ما با چالش‌ها و مشکلات فراوانی روبه روست و تقریبا در تمام حوزه‌های زیرساختی نیازمند توجه و کار بسیار زیادی هستیم، اما یکی از حلقه‌های بسیار مهم و فراموش شده در حوزه تجارت الکترونیکی ایران که درواقع هیچ نظام و ساختار قانونی مشخصی برای آن تعریف نشده، انتقال یا ترابری کالاست.
در حال حاضر آنچه در حوزه ترابری کالا و به اصطلاح اتفاق می‌افتد، آمیخته‌ای از روش‌های سنتی مبتنی بر سیستم‌های پست و در بدترین حالت با استفاده از پیک‌های موتوری است که در بسیاری مواقع وظیفه دریافت وجوه نیز به آن واگذار شده است. نمونه‌های تجربه شده‌ای در برخی سایت‌های اینترنتی همچون پرداخت دات کام و نمابازار در بهره برداری از هر دو روش وجود دارد که به نظر می‌رسد در صورتی که روزی تجارت الکترونیکی در همه ابعاد فنی، مدیریتی، مالی و ترابری چهره عملیاتی و اجرایی مورد انتظار خود را بیابد برای استفاده از چنین سیستم‌هایی با مشکلات فراوانی مواجه شویم.
اما برای اینکه بتوانیم در هنگام عملیاتی شدن پول الکترونیکی که در واقع رگ حیاتی تجارت الکترونیکی است، از پس روند رو به رشد قابل پیش بینی آن برآییم باید برنامه‌ریزی کرده و شرایط و نیازهای فعلی و آتی را بررسی کنیم تا بهترین مدل‌ها را مطابق با نیاز کشور طراحی و اجرا کنیم.
با توجه به اینکه ساختار پست در کشور کاملاً دولتی است و عملاً هیچ شرکت خصوصی در این زمینه فعالیت نمی‌کند، ضروری است بر طبق قانونی مدون، شرکت‌های خصوصی حتی در ابعاد کوچک وارد این بازار شوند و بر اساس استانداردهای مشخص بین‌المللی با سایت‌های تجارت الکترونیکی که در حال حاضر فعال هستند و یا درآینده وارد بازار می‌شوند، باب همکاری را باز کنند. ویژگی اینچنین شرکت‌هایی این است که به صورت تخصصی در حوزه ترابری محصولات تجارت الکترونیکی فعالیت خواهند کرد و ضمن ایجاد اعتماد و اعتبار برای خود با رعایت اصول قانونی و امنیتی و حتی بیمه محصولات، باعث رشد و توسعه تجارت الکترونیکی، افزایش اقبال عمومی و بهینه شدن سرویس‌های مربوط به خدمات پس از فروش خواهند شد.